Universitetdə magistr pilləsi üzrə təhsil alanda müəllimimdən eşitdiyim bir faktı, 2016-cı, ya da 2017-ci ildə “Krasnaya Zvezda ” qəzetində dərc edilmiş bir məqaləni xatırlayıram. : “... Biz daha Dağlıq Qarabağ uğrunda döyüşlərə getmək istəmirik. Çünki daha Azərbaycan ordusu mövcuddur...”. Gözəl etirafdır. Həm də əvvəlki illərin xəcaləti kimi səslənən etirafdır.
2020-ci ilin 27 sentyabrında başlayan Vətən müharibəsi bu etirafın illər sonra reallığını bütün çalarları ilə yenidən yaşatdı. Azərbaycan ordusu düşmənin illərlə möhkəmləndirdiyi, təkmilləşdirdiyi müdafiə sədlərini darmadağın etdi. Düşmən də, düşmənə havadarlıq edən dövlətlər də, işğalçı dövlətin muzdluları da gördü ki. Azərbaycan ordusu bundan da möhkəm sədləri dağıdardı, döyüşləri qələbə ilə başa çatdırardı. Yəni Azərbaycan ordusu işğal edilmiş torpaqlarını azad etməyə qadir ordudur. Vətən müharibəsində qazanılan Zəfərdən sonra işğaldan azad edilmiş torpaqlarımızda Azərbaycan Respublikasının Prezidenti Cənab İlham Əliyev dedi: “Bu gün buraya bu torpaqların sahibləri kimi qayıtmışıq, azad edilmiş bütün torpaqlarda Azərbaycan bayrağı dalğalanır. Bu gün mən Müzəffər Ordumuzun Ali Baş Komandanı kimi Hadrut qəsəbəsində milli bayrağımızı qaldırdım. Bu bayraq burada əbədi dalğalanacaq. Biz azərbaycanlılar bundan sonra öz dədə-baba torpaqlarımızda əbədi yaşayacağıq. Bütün dağılmış şəhərləri, kəndləri yenidən quracağıq, həyat qayıdacaq, insanlar qayıdacaq və biz bütün dünyaya bir daha xalqımızın böyüklüyünü göstərəcəyik”. Bu kəlmələr həm Zəfəri qazananlara, həm də vətəndaşların vətəndaşlıq qüruruna ehtiramdır. Bu ehtiram həm də azərbaycançılığın qadirliyinə olan ehtiramdır. Şuşada imzalanan Bəyannamə, bu Bəyannamənin mahiyyəti, işğaldan azad edilmiş ərazilərdə böyük sevgilərlə davam edən quruculuq işləri təsdiqləyir ki, ermənilik torpaqlarımızdan silinəcək. Azərbaycan ictimaiyyəti buna əmindir.
Səbinə Xasayeva,
Milli Məclisin deputatı